جداسازی و شناسایی باکتری های مقاوم به جیوه از آب و رسوبات رودخانه کر

سابقه و هدف: جیوه یکی از سمی ترین فلزات سنگین می باشد. مقادیر اندک جیوه برای همه موجودات زنده سمی است. با این وجود برخی از باکتری ها با مکانیسم های خاص در برابر جیوه مقاوم هستند. هدف از این پژوهش جداسازی و شناسایی باکتری های مقاوم به جیوه و بررسی ارتباط بین میزان آلودگی محیط به جیوه و احتمال جداسازی باکتری های مقاوم است. مواد و روش ها: نمونه برداری از آب و رسوبات چهار ایستگاه در طول رودخانه کر و از تابستان 1385 تا بهار 1386 انجام گرفت. میزان جیوه در نمونه ها با روش بخار سرد و به وسیله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. تعداد باکتری ها در دو محیط کشت حاوی mg/l10 کلرید جیوه و بدون جیوه شمارش گردید. جداسازی باکتری های مقاوم از طریق غنی سازی اولیه و کشت مستقیم در محیط جامد حاوی mg/l10 کلرید جیوه صورت گرفت. باکتری ها به وسیله تست های متداول بیوشیمیایی شناسایی گردیدند. یافته ها: تعداد باکتری ها در محیط کشت بدون جیوه cfu/ml107×10 و بیشتر از محیط فلزدار بود. فراوانی باکتری های مقاوم به جیوه در ایستگاه پل خان 2/54 و در ایستگاه درودزن 3/4 درصد شناسایی شد. این ایستگاه ها از نظر میزان آلاینده جیوه به ترتیب آلوده ترین و پاک ترین ایستگاه ها بودند. باکتری های entrobacter sp.، klebsiella sp.، e. coli، serratia marcescens و pseudomonas sp. به عنوان باکتری های مقاوم به جیوه جداسازی و شناسایی گردید. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از روش غنی سازی اولیه در مقایسه با روش کشت مستقیم، موجب جداسازی بهتر باکتری های مقاوم می شود. علاوه بر این افزایش میزان جیوه در محیط، احتمال جداسازی باکتری های مقاوم به جیوه را افزایش می دهد.